STUDIO M03 – PROJEKAT:
ARHEOLOGIJA DIGITALNOG: DIGITALNI ARHIV, BLOK 20, NOVI BEOGRAD
Nastavnik:
arh. Milan Đurić, vanredni profesor
Student:
Teodora Arsenijević
……………Ono što je digitalizacija omogućila jeste prikupljanje i očuvanje ljudi kao materije, njihovog duha i uma, ne skeleta. Ljudi kao “analogno” su nematerijalna supstanca koja definiše sve društvene, kulturne, političke, estetičke promene, odnose, standarde, i predstavljaju ključni artefakt određenog društva i vremena. Pre pojave digitalnog ostaci i fragmenti određenih društvenih tvorevina, čiji je potencijal baš ta polovična celovitost predstavljaju samo skup pretpostavki, upitnih relacija, narativ. U digitalnoj eri arhiv je možda “baza” koja čuva utisak, a sve ostalo je digitalno……
……..Digitalna ruševina kao mesto heterotopije, ona provocira sećanje, nedovršena je, fragmenti izazivaju kod svakog drugačiji utisak u odnosu na individualno znanje i iskustvo, odaju strahopoštovanje… Potencijal ruine je upravo u toj polovičnoj celovitosti, koja daje mogućnost da se individualno dopuni. Što ruiniranije, to je veća mogućnost sećanja………..