Master akademske studije Arhitektura 2014/15
II godina – 4. semestar
MODUL 9 – Master projekat
Kurs M9.1. – Teza i Kurs M9.2. – Projekat:
“IZGUBLJENI U PREVODU” – PROPUŠTENE ŠANSE, NOVE MOGUĆNOSTI
Nastavnik:
arh. Goran Vojvodić, vanredni profesor
* “LOST IN TRANSLATION” Sofia Coppola, 2003.
“Izgubljeni u prevodu” su kroz vreme, tranziciju, transformaciju i lošu privatizaciju: lokacije, objekti, šanse za kvalitetnije životno okruženje i dobre namere arhitekata. Izgubljeni su nekvalitetnom izgradnjom, nadogradnjom, aneksiranjem, prenamenom, preobličavanjem i neostvarenim potencijalom.
Zadatak se u najširem tematskom smislu odnosi na pronalaženje i prepoznavanje diskontinuiteta nastanka, razvoja i opstanka pojedinih lokacija i objekata gradskog jezgra, u kontekstu pružanja nove šanse izgubljenim, nerealizovanim, pogrešno realizovanim arhitektonskim angažmanima, iniciranim pogrešnim društvenim odlukama.
Prostorni okvir studenti biraju sami od ponuđenih (ili prepoznatih)** tradicionalno neuralgičnih a nerešenih (ili pogrešno rešenih) lokacija šireg gradskog centra, koje nakon serije nerealizovanih konkursa, studija i projekata dobijaju gotovo mitski karakter “večnog problema”.
Student:
Dragana Pantelić
Opis projekta:
Svaki savremeni objekat je okružen istorijama različitog reda, koje se kontinualno obnavljaju i deluju na njega. Tako je opažanje prošlosti okruženo redovima slika sadašnjosti, kao što je sećanje virtuelna slika aktuelnog objekta. To neprekidno oscilovanje, kao razmena između modernog objekta i slike prošlosti, definiše kristale na ravni imanencije gde njihovo aktivno i pasivno zajedno postoje. Distinkcija između aktivnog i pasivnog odgovara fundamentalnom rascepu vremena, čineći dva vida vremena, sadašnjost koja prolazi, i misaona slika prošlosti koja se čuva, održavajući njihov odnos kao neprekidni kružni tok.
Sa tim u vezi, glavno načelo arhitektonskog koncepta predstavljenog projekta je uspostavljanje nove vrste odnosa unutar sistema kontrastnih elemenata tradicionalne vrednosti arhitekture sa estetikom i senzibilitetom čoveka savremenog doba, koji ne prikazuje konačan oblik već potencijal istorije putem novih scenarija. U pogledu programa, prepoznate su likovne i književne umetnosti kao polazišta za formiranje funkcionalnih sadržaja na lokaciji Kosančićevog venca, a oblast muzike je data kao komponenta koja će na adekvatan način izložiti, unaprediti i umrežiti postojeće programske kvalitete.
https://www.flickr.com/photos/arhitektonski_fakultet_beograd/albums/72157659618631492
