Kurs M6A.2. – Seminari

Modul M6 – Projekat 2 – usmerenje (A, U, AT)

Usmerenje A – Arhitektura

CILJ NASTAVE NA MODULU:
Prvi i drugi projekat usmerenja A imaju srodne ciljeve, s tim što se, kroz kontakt sa različitim nastavnicima, i student osposobljava da prepozna i definiše sopstvene projektantske principe, metode i postupke. Student razvija i svest o neophodnosti kontinualnog profesionalnog razvoja. Ukoliko je projekat organizovan kroz oba semestra usmerenja (2. i 3), neophodno je da predviđeni projektantski postupak – metod – odgovara zadatom okviru, na primer kao:
– postavka, repeticija i variranje;
– ideja, produbljivanje i razrada;
– studija i projekat, i sl.
Ovim postupcima kod studenata se razvija posebna sposobnost da brzo, kreativno i fleksibilno odgovaraju na izazove i promene izražene u realnosti profesionalne prakse.

POTREBNA PREDZNANJA:
Položen Modul M4 – Arhitektonsko-urbanistički projekat.

Kurs M6A.2. – Seminari:
ISTRAŽIVANJE KROZ PROJEKT: ADAPTIVNI PRINCIPI U ARHITEKTONSKOM PROJEKTOVANJU

Nastavnik:
dr Đorđe Stojanović, docent

Dva značajna događaja, u okvirima teorije arhitektonskog projektovanja, su obeležila 2013. godinu. Prvi je međunarodna konferencija pod nazivom “Adaptivna Arhitektura” koju organizuje ACADIA (http://2013.acadia.org/), a drugi je Europan12 (http://www.europan-europe.eu/en/), koji pod nazivom “Adaptivni grad” obuhvata seriju arhitektonskih konkursa za realizaciju pretežno stambenih objekata i okruženja širom Evrope. Obe inicijative imaju višedecenijski kontinuitet. Svaka u svom domenu, svake godine pod drugom temom, pruža pregled trenutnog stanja istraživački orijentisanog delovanja u arhitekturi. Međutim sada, 33 godine nakon prve ACADIA konferencije i 24 godine nakon prvog serijala Europan konkursa, ove dve inicijative imaju zajedničku temu, koja se odnosi na problem adaptivnosti izgrađenog okruženja. Ovakvu podudarnost možemo posmatrati na nekoliko načina. Prvi je naravno, mogućnost jednostavne koincidencije. Drugi način se zasniva na pretpostavci da danas jednostavno ponestaje ideja u istraživačkom radu, i da trenutno u arhitekturi postoji samo limitiran broj relevantnih tema. Treća mogućnost jeste da ovakva podudarnost usled međusobnog približavanja između istraživačkih oblasti, koje se bave razvojem digitalne tehnologije u arhitektonskom projektovanju (ACADIA), i istraživačkih oblasti koje su usredsredene na pronalaženje inovativnih strategija za planiranje i projektovanje stambenih okruženja i objekata u kontekstu savremenih problema najrazvijenijih zemalja (Europan). Ukoliko eliminišemo prvu mogućnost kao statistički malo verovatnu, sa stanovišta i interesovanja za adaptivne principe u arhitektonskom projektovanju, u okviru ovog kursa nam preostaje da razmotrimo da li je ovakva koincidencija nastala kao posledica sužavanja ili uzajamnog preplitanja nekada veoma različitih polja delovanja u arhitektonskom projektovanju ili nekog sasvim drugog problema, koji za sada ne možemo da imenujemo precizno.

Početak interesovanja za problem adaptivnosti izgrađenog okruženja datira iz šezdesetih godina dvadesetog veka. Na primer, ključno pitanje za nemačkog inženjera Fraj Otoa (Frei Otto) bilo je: Da li izgrađeno okruženje može biti adaptivno? Do danas, u arhitekturi nije dat adekvatan odgovor na ovo pitanje. Problem adaptivnosti nikada u potpunosti nije istražen. Realizacije adaptivnih prostornih organizacija, struktura i okruženja su samo delimične, veoma retke i još uvek okupiraju domene eksperimentalnog i istraživačkog rada u arhitektonskom projektovanju. Sa druge strane, problem adaptivnosti u savremenoj arhitektonskoj teoriji se pored karakteristike prostornih formi, podjednako vezuje za sam tok arhitektonskog projektovanja što prouzrokuje pojavu novih arhitektonskih alata i strategija, koje istovremeno zahtevaju i omogućavaju primenu nove tehnologije u arhitekturi. Jedan od osnovnih ciljeva ovog kursa je upoznavanje sa upravo ovakvim alatima i strategijama.

http://blog.4ofseven.com

Kurs M6A.2. – Seminari:
HUMANA EKOLOGIJA – PROSTOR I ZDRAVLJE
OD AMNEZIJE DO SINESTEZIJE

Nastavnik:
dr Ružica Božović Stamenović, vanredni profesor

Tema seminara je prostor i njegov uticaj na zdravlje i opštu dobrobit (wellness), kao i razumevanje filozofskog, sociološkog, psihološkog, arhitektonskog i tehnološkog okvira u kome se ta relacija događa. Interakcija ljudi i složenog prirodnog i izgrađenog konteksta u kome egzistiraju prevazilazi pragmatične okvire pojedinačnih disciplina koje se tim odnosom bave. Stoga je doprinos ovog seminara u upoznavanju studenata sa znanjima i metodama potrebnim za holistički pristup temi.
Neposredni cilj seminara je da uputi studente u razumevanje arhitekture zdravih prostora i osposobi ih za bavljenje ključnim pitanjima iz ove oblasti:
Kako da razumemo ulogu arhitekture u konceptu humane ekologije?
Kako da arhitekturom prevaziđemo stanje amnezije ljudskog duha i prevedemo ga iz anestezije u stanje sinestezije kroz koordinaciju čulnih doživljaja?
Kako izgrađeni prostor prerasta u zdravo i dobro mesto?
Kako da napravimo tranziciju od destruktivnog ka konstruktivnom uticaju prostora na ljude i njihovu dobrobit?
Kako da bavljenje patogenim prostorima zamenimo kreiranjem salutogenih mesta?
Kako da prepoznamo zdrav grad, stan, ofis, bolnicu?
Kako da naučeno i shvaćeno primenimo u projektovanju?